Sapa dag 4

We zijn dus met de trein van Hanoi naar Loa Cai gereden, dit ligt maar 2 km van de Chinese grens. Toen we er waren regende het flink. Bij aankomst werden we opgewacht door onze gids Ngoc, hij zou onze gids zijn de aankomende dagen. Het was nog 35 km met de auto naar Sapa. Dat was nog een hele tocht door de mist, de regen was inmiddels opgehouden, daar aangekomen konden we ons opfrissen in hun kantoor, nou tandjes poetsen vonden wij wel weer genoeg,  gezien de omstandigheden. Daarna rugzakjes voor vanavond en onderweg pakken en daarna gingen we, ik met nul uur slaap. De tocht was werkelijk adembenemend mooi, zo ook de mensen. Vanaf het dorp liepen er direct lokale dametjes mee, die vroegen telkens waar je vandaan kwam, wie je was. Onze gids zei dat we direct moesten zeggen dat we niets zouden kopen, want anders waren ze de hele weg (vele kilometers meegelopen). Ik had alles bij mij, dikke fleecevest, paraplu, 3 regenponcho's maar het weer was ons goed gezind het brak helemaal open, nou warm joh, ik zweette echt peultjes en dan ook nog een rugzak op de rug, pfffff Het werd een ware uitputtingsslag, het was voornamelijk down Hill met veel geklim en geklauter. Goed dat we hadden geoefend maar ja wel alleen vlakke stukken. Nu moesten we op randjes van rijstvelden lopen over stenen klimmen en klauteren etc. tijdens de lunch dachten we er te zijn, helaas we waren pas op de helft. De lunch was heel lekker en we zaten echt in een room with à view, zo mooi. We kwamen in gesprek met een Belgische vrouw, die we later weer tegen zouden komen. Na het eten had ik wel heel veel last van mijn buik/darmen en we moesten nog zo een eind en dan ook geen slaap, vond mijzelf best zielig, maar wel volgehouden.Om een uur of vijf kwamen wij bij de familie waar we zouden verblijven. We sliepen op zolder en zij beneden. Voordat we gingen eten nog even door t dorp gelopen voordat het donker werd. We hebben daar ballonnen uitgedeeld, wat een lol hebben die kinderen met een ballon en voor je het weet staan er tig kindertjes. Toen het donker werd zijn we gaan eten met het hele gezin, ze hadden van alles gemaakt voor ons, maar wij aten lekker de kip en rijst op, de rest lieten we aan hun over, te lokaal voor ons. We konden niet echt communiceren want ze spraken amper Engels . In Sapa wordt een een lokaal drankje gebrouwen en dat heet Happy water en ook wij kregen dit voorgeschoteld en telkens als je je glas ophad werd deze weer gevuld, er stond gewoon een hele schaal op tafel. Ik ben op een gegeven moment gestopt ivm mijn buik, bij Rob gingen ze maar door met zijn glaasje vullen. Op een gegeven moment is ook hij gestopt, anders werd het een zware dag morgen. Om een uur of negen gingen we slapen, althans dat gingen we proberen. We hadden een heeeeel dun matje en een hele dikke deken, dus die hebben we op de grond gelegd en toen zijn we in onze lakenzak gekropen. We lagen nog geen half uur en toen begonnen alle 5 à 6 honden in koor te blaffen samen met honden in de omgeving, nou je raadt het al, weer een nacht niet geslapen, hoe ga ik dit volhouden......